اينقدر نااميد نباش خيلي ها هستند مثل من كه يكي رو هم ندارند البته شايد من احساس تورو درك نمي كنم ولي منم دارم از تنهايي و از دوري پدرم ديونه مي شم من تنهاي تنهام پدرم مرده مادرم سني ازش گذشته و مريض خواهر و برادرام هم كه هيچي اصلا به من توجهي ندارند دوستش داشته باش تا جايي كه مي توني اميدوارم هيچ وقت از دستش ندي تو جوني مي توني خيلي كارها بكني البته اين چرت و پرت هايي كه تحويل من دادند من به تو اين حرفهاي بي سر و ته رو نمي زينم فقط مي گم قدر پدرتو خيلي بدون خداحافظ نديدمت ولي دوستت دارم چون احساس مي كنم درد من و تو مشترك سارا

سلام مجدد. هرجور عشقته بنويس آبجي. !متاسفم كه انقد نا اميدي!! من هم يه دوست دارم اون هم كاملا مثل شما فكر ميكنه! تو وبلاگم هم نوشتم راجع بش . (افسردگي دوستم،رضا) . واقعا دنيا ارزش غصه خوردن داره؟؟؟ البته حق با شماست يه چيزايي هست كه واقعا نميشه نسبت بهشون بي توجه بود! خيلي خوشحال شدم كه با وبلاگ شما آشنا شدم. يادت نره . منتظرتم